تحریف شعر
نابرده رنج گنج میسرنمیشود
مزد آن گرفت جان برادرکه خواب رفت
حافظا در کنج فقروخلوت شبهای تار
تا هست جیبت پر پول ودلت شاد، غم مخور
ازخوب سخن گفتن و از بد شنیدن
با مسئولین خوابگاه ندانی که چه دردیست
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم
در لروارد استخوانی چند با پوست دارم
حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ
که حذف میشوی در درس آنهم به صورتی نافذ
چنین است رسم سرای کهن
گهی گول زدن و گهی گول خوردن
از مکافات عمل غافل مشو
کار از پارتی بروید، جو ز جو
مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از پول غذا آمد و هنگام پلو
زندگی چیست، خون دل خوردن است
شام نان خالی و صبح خواب ماندن است
سرمن از ناله ی من دور نیست
لیک در این دانشگاه هیچ چیز جور نیست
عباس بزدوده(روانشناسی90)
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند